Selmân-i Fârisî (r.a.) bir hadîs-i şerîfi şöyle bildirmiştir: “Resûlullâh (s.a.v.) Şa’ban ayının son günü hutbede buyurdu ki: “Ey müslümanlar! Üzerinize öyle büyük bir ay gölge vermek üzeredir ki, bu aydaki bir gece (Kadir gecesi) bin aydan daha hayırlıdır.

Resûlullâh (s.a.v.) süt annesi Hz. Halîme (r.anhâ)’in evinde bulunduğu sırada Efendimiz (s.a.v.)’in göğsünün yarılması (şakku’s-sadr) hadisesi gerçekleşmiştir.

mam-ı Âzam Ebû Hanife (r.a.)’a göre; toprak, kum, taş (tozu), kireç, alçı, sürme ve zırnık gibi yerin cinsinden olan her şeyle teyemmüm etmek caizdir. Bir kimse, misafir olduğu halde veya şehir haricinde olup, şehir ile bulunduğu yerin arasında bir mil (dört bin adım) yahut daha fazla mesafe bulunursa ya da suyu bulabiliyor da, suyu kullandığı takdirde hastalığının artacağından, veya cünüp olan şahıs soğuk su ile yıkandığı takdirde öleceğinden veya hastalanacağından korkarsa, o zaman temiz toprak ile teyemmüm eder.

Lût (a.s.), İbrâhîm (a.s.)’ın yeğeni idi. Hz. İbrâhim (a.s.)’la Filistin’e geldikten sonra, Sodum’a meb’ûs olmuştu. Sodumlular, fuhşun her çeşidini yapmaktan çekinmeyen insanlardı. Hz. Lût (a.s.), onları doğru yola davet etti. Dinlemediler. Çok nasihât etti, kabul etmediler. Cenâb-ı Hâkk da üzerlerine taş yağdırdı. Hem de zelzele ile kasabalarının altını üstüne getirdi. Hepsi helâk oldu.

Sultân II. Abdülhamîd Hân’ın önceden aldığı tedbîrler ve onun eğittiği askerlerle Haçlı’ya karşı kazanılan ve Türk târihinin dönüm noktasını teşkîl eden bir mübârek zaferdir

İslâm hukukunda deliller dört tanedir: Kitap, Sünnet, İcmâ ve Kıyâs. Bunlardan ilki olan “Kitap” yani Kur’ân-ı Kerim şeriatın küllî esaslarını teşkil eder, İslâm ümmetinin bel kemiğini oluşturur.

Peygamber (s.a.v.) “Âhir zamânda imânı muhâfaza etmek, kor ateşi elde tutmak kadar zor olacak. Kişi sabah evden imânlı çıkacak; akşam eve imânsız gelecek, akşam imânlı yatacak; sabah imânsız kalkacak.” diye buyurdular.

Resûlullâh (s.a.v.)’i ruhen ve itikâden sevmek lazımdır. Allâh (c.c.)’a gerçek kul olmak isteyenler, O (s.a.v.)’in muhabbetinde yarışmakta, en yüce makâmı onun sevgisinde bulmakta, bu aşkla ölmeyi, şehâdet mertebesinden üstün bilmektedirler.

(Bir kimse akar bir suya veya havuza dalsa veya yağmur altında durup bütün vücudu ıslansa, ağız ve burnuna da su alırsa, gusül vazifesini yerine getirmiş olur.)