Bazı kimseler, Hz. Ömer (r.a.) döneminde, “Hz. Ömer, Hz. Ebûbekir (r.a.)’den daha üstündür” dediler. Bu haber Hz. Ömer (r.a.)’in kulağına geldiğinde “Allâh (c.c.)’a yemin ederim, Ebûbekir’in bir gecesi vardır ki, Ömer ailesinden daha hayırlıdır. Ebûbekir’in bir günü vardır ki, Ömer ailesinin hepsinden daha hayırlıdır” dedi ve devamla “Hz. Peygamber (s.a.v.) mağaraya gittiği gece evden çıkarken Ebûbekir (r.a.) de yanındaydı. Bazen Peygamber (s.a.v.)’in önünden bazen de arkasından gidiyordu. Resûlullâh (s.a.v.) bunu farkedince: “Ey Ebûbekir! Ne yapıyorsun? Bazen önümde, bazen de arkamda gidiyorsun?” dedi. Bunun üzerine Ebûbekir (r.a.) “Ey Allâh’ın Resûlü! Bizi arayanların bulunabileceği hatırıma gelince senin arkana geçiyorum. Bizi gözetenlerin varlığını düşününce de önüne geçiyorum” dedi. Hz. Peygamber (s.a.v.) “Ey Ebûbekir! Eğer bir şey olsa, bunun benim başıma değil de senin başına gelmesini tercih eder misin?” diye sordu. Ebûbekir (r.a.) buna: “Evet, seni hak peygamber olarak gönderen Allâh’a yemin ederim, bana musîbet gelsin, fakat sana gelmesin” dedi. Onlar mağaraya geldiklerinde Ebûbekir (r.a.) “Ey Allâh’ın Resûlü! Dur, ben senin için mağarayı temizleyeyim, sen sonra girersin” dedi. Böylece Ebûbekir (r.a.) mağaraya girdi, içini temizledi ve sonra da oradaki delikleri kontrol etmediğini hatırladı. Bunun üzerine: “Ey Allah’ın Resûlü! Dur, mağarayı tekrar temizleyeyim” dedi. Oraları da temizledi ve “Ey Allâh’ın Resûlü! Şimdi girebilirsin!” dedi. Böylece Resûlullâh (s.a.v.) orada konakladı. Sonra Ömer (r.a.) “Nefsimi elinde tutana yemin ederim ki, o gece Ömer’in ailesinden daha hayırlıdır” dedi. (Yusuf Kandehlevi, Hayâtü-s Sahâbe, c.1, s.326-327)