Ben Peygamber (s.a.v.)’e “Bana bir tavsiyede bulununuz” diye rica edince. Peygamber (s.a.v.) bana ilk önce takvayı tavsiye etti ve “Takva bütün işlerin temeli ve köküdür” buyurdu. Ben, “Biraz daha tavsiyede bulununuz” dedim. “Kur’an-ı Kerim’i okumaya ve Allâh’ı zikretmeye devam et. Zira bunlar dünyada nur göklerde (ahirette) bir azıktırlar.” Ben daha fazla tavsiye etmesini isteyince buyurdular ki, “Fazla gülmekten sakın. Çünkü ondan dolayı kalp ölür ve yüzün nuru gider (yani insanın iç ve dışının her ikisine de zarar verir).” Ben daha fazla tavsiye istedim. Buyurdular ki, “Cihada ihtimam et. Çünkü ümmetimin ruhbanlığı budur. (Ruhban, önceki ümmetlerde dünyadan tamamen ilgisini kesip, yalnız Allâhü Teâlâ’ya ibadet eden kişiye denir)” Ben daha fazla tavsiye istedim. Buyurdular ki, “Fakir ve yoksullarla içli dışlı ol, onları dost edin, onlarla berâber otur.” Ben daha fazla tavsiye istedim. Buyurdular ki, “Devamlı senden aşağıdakilere bak (Ta ki şükür etmeye alışasın). Kendinden yukarıdakilere bakma. Yoksa Allâh korusun Allâhü Tealâ’nın sana vermiş olduğu nimetleri küçük görmeye başlarsın.” Ben daha fazla tavsiye isteyince, buyurdular ki, “Kendi ayıpların seni, başkalarını ayıplamaktan alıkoysun. Ve onların hatalarını araştırmaya çalışma, çünkü sen de hatalara müptelâsın. Kendinde olan hatadan habersiz kalarak onu başkalarında araman ve işlediğin kusurların aynısını onlarda yakalamaya çalışman sana kusur olarak yeter.” Sonra Peygamber (s.a.v.) elini şefkatle göğsüme vurarak şöyle buyurdu: “Ebû Zer! Tedbir gibi akılılık yoktur. (Allâh’ın) yasakladığı işlerden sakınmak gibi takva yoktur. Güzel ahlaktan daha büyük bir şeref yoktur.”
(Zekeriya Kandehlevi, Fezaili Amal, s.214-215)