Allah ü Teâlâ Kur’an-ı Kerim’de mealen:
«Sakın yetime, kahretme, saili azarlama» (Duha: 9-10)
«Ceza ve hesab gününü yalan sayanı görüb bildin mi? Öyle bir kimsedir ki, öksüzü iter, hor görür, ihmal eder, yoksulu doyurmak için başkalarını da teşvik etmez.» (Maun: 1-3)
Hübeyre Âiz (r.a.) anlatıyor:
Bir gün, Ebu Süfyan, Selman, Süheyb-i Rumi, Bilal-i Habeşi (r.a.)’dan ibaret olan as­habın fakirlerinin üzerine çıka geldi. Oradaki müslümanlar: «Allah’ın kılıçları, Allah’ın düş­manı üzerine gereği gibi işlemedi.» dediler. Ebu Bekîr (r.a.): «Kureyş’in Şeyhine karşı böyle mi söylersiniz?» diye mukabele etti. Bu­nun üzerine gidip Resûlullah (s.a.v.)’e keyfiyeti haber yerdi. Resûl-i Ekrem (s.a.v.): «Yâ Ebâ Bekri İhtimal onları gücendirdin. Eğer onları gücendirmiş isen, Rabbını da gücendirmiş, O’nun gazabını celbetmiş oldun.» buyurması üzerine cemaatin yanına gelerek: «Ey kardeşler (Ebu Süfyan yüzünden) sizleri gücendir­miş oldum.» deyince Onlar da: «Hayır, müte­essir olmadık. Allah seni affetsin, kardeş.» dediler.
Hadis-i kudsi’de Cenab-ı Allah (c.c.)
«Ya Cebrail! Yetimi ağlatanın cehennem­de yerini bul ben de onu ağlatayım.» buyurdu.