Hz. Üftâde (k.s.) demiştir ki: “Tâlib-i Hak ve Hakîkat, ancak Sünnet-i Seniye’ye riâyet etmekle terakki edebilir.” Mezkûrdur ki:
Haccâc zamanında insanlar defalarca yağmur duasına çıktılar. Bir damla bile yağmur düşmedi. Onlara birisi dedi ki:
“— Eğer ikindi namazının sünnetini ve yatsı namazının ilk dört rek’atini terk etmeyen bir kimse çıkıp duâ ederse Allah yağmur verecektir. Yoksa kırk kerre daha dua etseniz bile yağmur yağmayacaktır.”
Epeyce böyle bir adam aradılar. Bulamadılar. Sonra Haccâc kendini yokladı.
“— Ben bu namazları hiç kaçırmadım” dedi ve dua etti. Eder etmez şakır şakır yağmur yağdı ve maksud hâsıl oldu.
Bu Haccac’ın sünnet-i seniyyeye sarılmasının bereketiyle olmuştur.
(Hz. R. M. Sâmi (k.s.), Ashab-ı Kiram r.a.)