Mü’minlerin Annesi Hz. Âişe (r.a.) birgün “En Sevgili” (s.a.v.)’i çok sevinçli görür. “Fırsat budur” diyerek…
– “Ey Allah’ın Elçisi! Bana dua et!” der… Allah’ın Elçisi (s.a.v.), bir Rahmet çağlayanı gibidir…
– “Allahım Âişe’nin, geçmiş, gelecek, gizli ve açık bütün günahlarını bağışla” diyerek habîbesinin isteğini cevaplandırır.
Mutluluk ve sevinç atmosferi şimdi Mü’minlerin annesini de sarmıştır. Gülmekten başı eteğine düşer… En Sevgili hayretle sorar:
– Ey Âişe, ettiğim dua seni bu kadar mı çok sevindirdi?
– Ey Allah’ın Elçisi! Bana ettiğin duâ beni nasıl sevindirmez?” Allah’ın Elçisi şimdi ciddileşmiştir.
– “Allah’a yemin ederim ki, ben bu duâyı her namazdan sonra bütün ümmetim için ediyorum.”
(Hz. Mahmûd Sâmî Ramazanoğlu (k.s.), Musahabe)