Nebî, Resûl, Mürsel, Muhammed, Mustafâ, Ahmed, Mahmûd, Hâmid, Câhid, Kâsım, Mukassım, Akıb, Hâşir, Mac, Sirâc-ı Münîr (Aydınlatan kandil), Beşir, Nezir, Dâî (Duâ eden), Hâdî, Mühtedî, Asîr, Yesîr, Vesîle, Safî, Sâbir, Sâhib, Sâdık, Hâzık, Nâtık, Musaddık, Müzzemmil, Müddessir, Halîl, Habîb, Celîl, Cemîl, Nesîl, Mecîd, Müçtebâ, Murtezâ, Muktedîr, Râzî, Muhtar, Nâsır, Mustansır, Mansûr, Âdil, Nûr, Hüccet, Beyân, Burhân, Mü’min, Muti’, Mutâ’, Mezkûr, Zâkir, Müzekker, Âmin, Emîn, Azîz, Kerîm, Nâsih, Mekkî, Medenî, Ebtahî, Ümmî, Hâşimî, Kureyşî, Haremî, Arabî, Tehâmî, Zemzemî, Yesribî, Ümm-ü İmâm, Rahîm, Raûf, Vedûd, Atûr, Alim, Âmil, Haris, Ganî, Cevâd, Fettâh, Muallim, Seyf, Seyfî, Zâhir, Mazhur, Mazhar, Tâb, Tayyib, Tabîb, Mutayyıb, Münîr, Fâdıl, Mufdıl, Mufaddâl, Mifdal, Hatîb, Hasîb, Nesîb, Edîb, Mücîh, Fasih, Nasîh, Sahîh, Melîh, Nakî, Takî, Vefî, Seyyid, Sened, Kaabız, Vâsıt, Mutavassıt, Hakkü’l-Mübîn, Emîn, Mekîn, Sâbık, Sâyık, Şefî, Şâfî, Müşaffâ, Müteşâffî, Hâ Mîm, Tâ-sîn, Tâ-Hâ, Yâ-Sîn, (Elif Lâm Mîm), (Elif, Lâm, Mîm, Sâd), Tenzîl, Muhallil, Muharrim, Amir, Nâî, Bâi, Şakk, Evvel, Âhir, Bâtın, Zâhir, Şekûr, Şâkir, Hâşi, Âric, Zâbit, Vâiz, Şehîd, Muîd, Müs’id, Müsa’ad, Zâyir, Birr (her şeyden müberra), Müstahlif, Müstakim, Lâtif, Âl, Âbid, Âyid, Adid, Şerîf, Hanîf, Münîf, Afîf, Nedim, Rükn, Mürteca (beklenen), Muktefî, Muktezî, Müntazır, Rahmet, Mûcize, Ârif, Zâhid, Macide, Emleş, Dahûk, Kerîm, Kaim, Hâfız, Hafîz, Marıfuz, Mutefiz, Bedî’, Refi’, Beliğ, Bâliğ, Mübelliğ, Mazhar, Mübîn, Âhiz, Mu’ti (i’tâ eden, veren), Mucevvid, ve gökten inen bazı kitâbda Bûzâ, ve Tevrat’ta Mîza, Zebûr’da Nûra, İncil’de Hûra, ve Kur’ân’da Ahmed Muhammed, gök yüzünde Mahmûd, Arz yüzünde Beşîr, cinler indinde Nezîr (korkutucu), Cennet’te Ebu’l-kâsım, Cehennem’de Dâî (da’vâ edici)’dir. (Âline, halîfelerine, soyuna sopuna Allâh’ın selâmı ve salâtı olsun).
(Mustafa Darîr (Rh.A.), Siyer-i Nebî, S. 37-38)