Nebi Sallallahü Aleyhi ve Sellem’in İblisi Sorguya Çekmesi

Nebi Sallallahü Aleyhi ve Sellem’in İblisi Sorguya Çekmesi başlıklı yazımızı istifadenize sunuyoruz.
Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz şöyle buyurdular: “Ümmetime saâdet ihsân eden; seni de belli bir vâkte kadar şakî (âsî) kılan Allâh (c.c.)’a hamd olsun.”
Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz’in bu cümlesini duyan la’netli İblis şöyle dedi: “Heyhât, heyhât. Ümmetin saâdeti nerede? Ben, o belli vâkte kadar diri kaldıkça, sen ümmetin için nasıl ferâhlık duyarsın? Ben, onların kan mecrâlarına girerim. Etlerine karışırım. Ama onlar, benim bu hâlimi göremez ve bilemezler, beni yaratan ve dirilme gününe kadar bana mühlet veren Allâh (c.c.)’a yemîn ederim ki onların hepsini azdırırım. Câhillerini ve âlimlerini, ümmîlerini ve okumuşlarını, fâcirlerini ve âbidlerini… Sonuç olarak, bunların hiçbiri elimden kurtulamaz. Fakat Allâh (c.c.)’un hâlis kullarını azdıramam. Bunun üzerine Resûlullâh (s.a.v.) Efendimiz sordular: “Sana göre ihlâs sâhibi olan muhlis kullar kimlerdir?”
“Bilmez misin yâ Muhammed (s.a.v.), bir kimse ki, dirhemini ve dinârını sever… O, Allâh (c.c.) için bir ihlâsa sâhib değildir. Bir kimseyi görürsem ki; dirhemini ve dinarını sevmez; övülmekten, medh edilmekten hoşlanmaz. Bilirim ki o, ihlâs sâhibidir. Hemen onu bırakır kaçarım.
Bir kul, malı ve övülmeyi sevdiği sürece, kalbi de dünya arzularına bağlı kaldığı müddetçe, o size vasfını yaptığım kimseler arasında bana en çok itâat edendir. Bilmez misin ki mal sevgisi, büyük günâhların en büyüğüdür. Bilmez misin ki ya Muhammed (s.a.v.), baş olma sevgisi yine büyük günâhların en büyükleri arasındadır.
(Şeyh-i Ekber Muhyiddin-i Arabi (k.s.), Şeytânın Hîleleri, 11-14.s.)
Hadîs-i Şerîf: “Kul: “Eûzü billâhissemî’il âlimi mine’ş-şeytânir-racim. Ve eûzü billâhi en yehdurûn. İnnallâhe hüve’s-semî‘u’l alîm.” deyince şeytân onun kalbinden hortumunu çeker.”
(Hz. Mahmûd Sâmî Ramazânoğlu (k.s.), Duâlar ve Zikirler, s.62)