1. Namazda velev iki harften ibaret olsun, söyleyenin işiteceği derecede namaza münafi bir söz söylemek namazı bozar.
2. Bir hastalıktan veya bir malın veya arkadaşın ziyanı gibi bir musibetten dolayı harfler hasıl olacak halde, sesle ağlamak veya «ah, uh, eh» demek, bir toza üflemek veya bir şeyden bezginlik göstermek için «uf, tuh» demek namazı bozar.
3. Cemaatten biri, imamın okuduğu Kur’an-ı Kerim hoşuna giderek ağlasa veya «Evet» dese bakılır. Eğer bu, bir huşu eseri ise namazı bozulmaz.
4. Bir özrü, sahih bir garaza müstenit olmaksızın tenahnuhte bulunmak, ya’ni: «eh» diye boğazı tahrik etmek, namazı bozar.
5. Aksıran kimseye namazda «Yerhamükellah» denilmesi veya başkasının «Rahimekellah» demesi üzerine namazda «Amin» denilmesi namazı bozar.
6. Namazda «Allah» ismi celîli işitilmekle (Celle celâlüh) denilse veya Nebiyyi Ekrem efendimizin ismi şerifi işitilmekle «Sallallahüaleyhi vesellem» denilse bakılır: Eğer bununla bir cevap kastedilmiş ise fasit olur. Fakat mücerret bir semâ bir salat kastedilmiş ise, fasit olmaz.
7. Namazda bir kimseye lisanen selâm vermek veya başkasının selâmını lisan ile almak veya musafeha suretiyle selâmlaşmak, namazı bozar.
(Büyük İslâm İlmihali, Ö.N. Bilmen, Sh.: 231)
