Medine’de valilik yapan Ömer b. Abdulaziz (r.a.) öğlen namazının ilk iki rek’atını uzatır, ikindiyi kısa tutar, akşam namazında kısar’ul mufassal, yatsı namazında evsatu’l mufassal, sabah namazında tıval grubundan bir sure okurdu. Ebu Hureyre (r.a.) şöyle der: “Namazı Hz. Peygamber (s.a.v.)’inkine bundan daha çok benzeyen bir kişi arkasında namaz kılmadım.”
Mezheb imamlarımız, akşam namazında kısaru’l mufassal, yatsıda evsatu’l mufassal, sabah namazında tıvalu’ul mufassal surelerden okumanın sünnet olduğunu bu rivayetten çıkarmışlardır.
(Tıvâlu’l mufassal Kaf suresi’nden Büruc Suresi’ne kadar; Evsatu’l mufassal, Büruc Suresi’nden Beyyine Suresi’ne kadar; Kısaru’l mufassal, Beyyine Suresi’nden Nas Suresi’ne kadar olan yerlerdir.)
Cabir b. Semura (r.a.)’in nakline göre, “Hz. Peygamber (s.a.v.) öğle ve ikindi namazlarında Büruc, Tarık ve benzeri surelerden birini okurdu.” Bu hadis öğle ve ikindi namazlarında nelerin okunacağını göstermekte ve bu iki namazda Büruc- Beyyine arası surelerden birinin okunacağını göstermektedir.
Abdullah b. Mes’ud (r.a.)’in nakline göre, “Hz. Peygamber (s.a.v.) Cuma günü sabah namazında Secde ve İnsan surelerini okurdu ve buna devam ederdi.” Bu hadis, Cuma günü zikri geçen namazda (sabah namazında) bu iki surenin okunmasının müstehab olduğunu ifade etmektedir.
Ebu Hureyre (r.a.)’in nakline göre, “Hz. Peygamber (s.a.v.) birinde sabah namazında iki rek’atında (sünnetinde) Kafirun suresi ile İhlas suresini okumuştu.” Sabah namazının iki rek’atında (sünnetinde) bu iki surenin okunması bizim mezhebimizde sünnetir.
(Eşref Ali et-Tehanevi, Hadislerle Hanefi Fıkhı, c.3., s.26-55)