Alimler Kur’an-ı Kerim’i okumanın, altı zahiri, altı bâtinî âdâbı olduğunu söylemişlerdir.
Zahiri edepler:
1. Gayet hürmetle ve abdestli olarak kıbleye karşı oturmak,
2. Okurken acele etmemek ve tecvitle okumak,
3. Zorla da olsa ağlamaya çalışmak,
4. Rahmet ayetleri gelince rahmet ve af dilemeli, azab ayetleri gelince Allâh (c.c.)’e sığınmalıdır. Çünkü ondan başka kurtarıcı yoktur. Allâhü Te’âlâ’yı teşbih ve takdis eden ayetlere gelince “Subhanallah” demeli.
5. Eğer gösteriş ihtimali veya başka bir müslümana zahmet ve eziyet verme endişesi varsa sessiz okumalıdır. Yoksa sesli okumak efdaldir,
6. Güzel sesle okumalıdır. Çünkü bir çok hadislerde Kur’an-ı Kerim’i güzel sesle okumanın üzerinde önemle durulmuştur.
Bâtınî Edepler:
1. “Bu ne yüce bir kelâmdır” diye Kur’an-ı Kerim’in azametini kalbine yerleştirmek,
2. Bu kelâmın sahibi olan Allâhü Te’âlâ’nın yüce şanını, üstünlüğünü ve büyüklüğünü kalbinde bulundurmak,
3. Kalbini vesvese ve nefsani düşüncelerden temiz tutmak,
4. Manalarını düşünmek ve lezzet alarak okumak. (Peygamber Efendimiz s.a.v) bir defa bütün geceyi şu ayeti okuyarak geçirdi: **“Eğer onlara azab edersen, şüphe yok ki, onlar senin kullarındır ve eğer kendilerini bağışlarsan, yine şüphe yok ki, sen mutlak galipsin ve hükmünde hikmet sahibisin.”(Maide s.118)** Said İbn-i Cübeyr (r.a.) bir gece şu ayeti okuyarak sabahladı: **“Ey günahkarlar! Bugün mü’minlerden ayrılın.”(Yasin s.59)**
5. Gönlünü, okuduğu ayetlere vermek. Mesela dilinde rahmet ayeti varsa kalp sevinçle dolup taşmalı, azab ayetleri okurken kalp sarsılmalıdır,
6. Kur’an-ı okuyan sanki Allâhü Te’âlâ’nın kendisine hitabını duyuyormuş gibi okuduğuna kulak vermelidir.
(Zekeriya Kandehlevi, Fezâil-i A’mal, s.211-255)