Peygamberimiz, bir gün, bir cariye gelip: “Ben, kendimi sana bağışladım!” dedi, uzun müddet ayakta dikildi.
Müslümanlardan fakir bir zat: “Ya Resûlallah! Sana lazım değilse, onu bana nikâhla!” dedi.
Peygamberimiz: “Yanında mihr olarak ona verebileceğin bir şey var mı?” diye sordu.
“Yanımda şu entarimden başka birşey yok!” dedi.
Peygamberimiz “Entarini ona verirsen, entarisiz nasıl oturacaksın? Sen, başka bir şey araştır.” buyurdu.
Adamcağız: “Verecek başka bir şey bulamadım!” dedi.
Peygamberimiz: “Demirden bir yüzük olsun araştır!” buyurdu.
Adamcağız, bunu da, araştırıp bulamayınca, Peygamberimiz, ona, “Ezberinde Kur’ân’dan bir şeyler var mı?” diye sordu.
“Var!” dedi ve “şu, şu sûreler!” diyerek ezberindeki isimlerini saydı.
Bunun üzerine Peygamberimiz:
“Ben de, ezberinde bulunan bu sûreleri ona öğretme karşılığında seni onunla evlendirdim.” buyurdu.             (İslam Tarihi, C. 8-9, Sh: 244-245)