Kur’ân-ı Kerîm’de şöyle buyrulur: “Allâh (c.c.)’a karşı gelmekten sakınanları Rahmân’ın huzûrunda bir elçiler heyeti gibi toplayacağımız, suçluları da suya koşan susuz develer gibi cehenneme sevk edeceğimiz günü düşün!” (Meryem s. 85-86)
“Hesap gününün sıkıntıları daha Kıyâmet’in kopuş anından itibaren başlar. O anın dehşetiyle gençlerin simsiyah saçı bile korkudan bembeyaz olur;” (Müzzemmil s. 17) “emzikli kadın emzirdiği çocuğunu unutur; hamile kadın karnındaki çocuğunu düşürür; insanlar sarhoş gibi olurlar.” (Hac s. 1-2)
“Hesap günü kişi kardeşinden, annesinden, babasından, eşinden ve çocuklarından kaçar; herkes kendi derdine düşer.” (Abese s. 34-37) “O günde Allâh (c.c.), kişinin kendi aleyhine, dünyada yaptığı kötülükler hakkında, organlarına şahitlik ettirecektir.” (Yâsîn s. 65; Fus-silet s. 21) “Dünyadayken birlikte günâh işleyen dostlar o gün, dünyadaki arkadaşlıklarından dolayı pişman oldukları gibi, dostlarına ve şeytana da hasım ve düşman olurlar.” (Furkân s. 28; Sâd s. 64; Zümer s. 31; Zuhruf s. 38, 67; Kâf s. 28) “Dünya hayatındayken nimetler içerisinde şımararak dostlarıyla birlikte” (İnşikak s. 9) “günâh işleyenlerin yüzleri, o gün kederleri dolayısıyla kapkara olacaktır. Kur’ân’ın ifadesiyle onlar, günahkârlarla inkârcılardır” (Abese s. 40-41; Âl-i İmrân s. 106) “Hesabın zorluğunu ve işledikleri amellerin kötü karşılığını gördüklerinde “eyvah mahvoldum” diye bağıracaklar” (İnşikak s. 9); “toprak olmayı ve yok olmayı temenni edeceklerdir.” (Nebe s. 40) Ne var ki bu pişmanlık fayda vermeyecektir. İnkârcılar, daha ölüm anındayken gerçekleri ve amellerinin kötü sonucunu görünce, “Rabbim! Beni (dünyaya) geri gönder, boşa geçirdiğim dünyada mutlaka salih amel işleyeceğim” diyerek pişmanlıklarını ifade etseler de, bunlar boşuna söylenmiş sözler olacaktır.” (Mü’minûn s. 99-100; Fecr s. 23-25)(Ahmet Gelişgen, Kur’ân’dan Öğütler-2, s.91)
