On şey vardır ki, kişiyi cinlerin şerrinden muhafaza eder:
- Onların şerrinden Allâh’a sığınmak. Cenâb-ı Hak: “Eğer seni şeytandan (gelen) bir dürtüş fitlerse hemen Allâh’a sığın. Çünkü o, (senin) sığındığını) hakkıyla işiten, (niyetim, silâhını) çok iyi bilendir” (Fussilet s.36.) buyurmuştur.
Sahih’de varit olmuştur ki: Nebî (s.a.v.)’in huzurunda iki adam birbirlerine hakaret etti. Birisinin yüzü (sinirden) kıpkırmızı kesilince, Nebî (s.a.v.) : Ben bir kelime öğreteyim; Onu söyleyince, kendinde hissettiğin o şey kayıp olur, gider. O kelime şudur: Euzü Billahi Mineşşeytanirmcîm.
- Muavvizeteynî (Felak-nas sûreleri) Tirmizi, Ebû Nadre tariki ile, Ebû Saîd’den (r.a) nakl etmiştir: “Allâhın Resûlü (s.a.v.) cinlerin ve insanların gözlerinin şerrine uğramıştı. Nihayet Muavvizeteyn nazil olunca onları ve diğerlerini okudu.
- Âyetel-Kürsi’yi okumak. Ayetel-Kürsiyi oku; Allâh sana bir koruyucu gönderir de artık hiç bir şeytan sabaha kadar yanına gelemez.
- Bakara süresini okumak. Sahih’de Ebû Hüreyre’den nakil edilmiştir: Allâh’ın Resûlü (s.a.v) şöyle buyurmuşlardır: “Evlerinizi kabirlere çevirmeyin. İçinde Bakara süresi okunan bir eve asla şeytan girmez.”
- Bakara süresinin sonunu okumak. Sahih’de Ebû Mes’ud El-Ansariden nakl edilmiştir: “Allâh’ın Resûlü (s.a.v.) şöyle buyurmuşlardır: “Her kim, Bakara suresinin sonundan iki âyet okursa o gece ona onlar kâfi gelir.”
Nu`man b. Beşir, Nebî (s.a.v.)’den şöyle nakl etmiştir: “Allâh, mahlükatı yaratmadan, iki bin yıl önce, bir kitab yazmış ve Bakara sûresinin sonu olan iki âyeti inzal etmiştir. Üç gece bu iki âyetin okunduğu eve şeytan giremez.”
(İmam-ı Şibli, Cinlerin Esrarı, s.147-151)
