Namazın içinden olan altı farz şunlardır:
İftitah Tekbiri; niyetin hemen arkasından elleri kaldırırken “Allâhü Ekber” diyerek yapılır. İmâm, “Allâhü Ekber” sözünü bitirmeden önce, uyan kişi “Allâhü Ekber” sözünü bitirse, namaza başlamış olmaz.
Kıyâm; kıyâmın farz olması, farz olan namaza mahsûstur. Nafile olan namazda kıyâm farz değildir. Ayakta durmaya ve secde yapmaya kudreti olmayan kimse farz namazı da oturarak kılabilir.
Kıraat; kırâatin farz olan miktarı, bir âyettir. Ancak bir âyet ile yetinilirse günahkâr olunur. Çünkü Fatiha’yı okumak ve Fâtiha’ya bir sûre veya bir sûre miktarı âyet eklemek vâcibdir
Okuyuşun geçerli olabilmesi için en azın okuduğunu kendi işitebilmelidir. Ancak gürültü, sağırlık gibi bir engel olursa hükmen işitmiş sayılır. Anlaşılacak bir okuyuş olmalıdır. Bundan maksad çekilecek yerleri biraz olsun çekmektir. Aksi takdirde bu hızlı okuyuş haram olur.
Rükû; Namaz kılan kimse rükû’da, iki elleri ile iki dizleri üzerine dayanıp parmaklarını açar. Musallî, sırtını düz tutarak rükû’ eder. Hattâ rükûda sırtına su dökülse, su sırtında durmalıdır. Başını yukarı kaldırmayarak ve aşağı eğmeyerek rükû’ eder.
Secde; Namaz kılan kimse, burnu ve alnı üzerine secde eder. Çünkü Resûlullâh (s.a.v.) böyle devam etmiştir. Namaz kılanın alnı, yerin sertliğini bulduğu zaman secde caiz olur. Ayrıca secde yeri, ayakların basıldığı yerden 12 parmaktan yüksek olmamalıdır
Son Oturuş; “Tahiyyat”ın sonundaki “Abdühû ve Resûlühû”ya kadar oturmak farzdır. Tahiyyatı okumak ise vâcibtir.Namazın farzlarından biri de, kıyâmı rükûdan önce ve rükûyu secdeden önce yapmaktır.(Molla Gürânî, Gurer ve Dürer, s.123-143)
