MUSÂFAHA
Musâfaha;iki kişinin, selamlaşmak için birbirlerinin açılmış ellerini uzatıp tutuşmalarına denilir.
Ashâb-ı Kirâm’dan Berâ b. Azib’e göre: Mü’min kardeşiyle selâmlaşmak, musâfaha ile tamamlanır.
Çocuklarla musâfaha, onların başlarını okşamak ve kendilerine (Barekâllahu fike!) diye dua edilmek suretiyle olur. İslâmda ilk musâfahayı, Yemen’den Medine’ye geldikleri zaman Yemenliler yapmış. Resulullah (s.a.v.) Efendimiz:
«Size Yemenliler geldi, onlar el sıkışmayı getirenlerin ilkidir.» buyurmuştur. (Ebû Davud)
Yine Resulullah (s.a.v.) buyurdu ki:
«İki Müslüman bir biriyle karşılaşıp da el sıkışırlarsa, ayrılmazdan evvel günahları bağışlanır.» (Ebû Davud) Bir adam:
-«Yâ Resulullah bizden biri kardeşine veya dostuna rastladığında, önüne eğilebilir
mi?» diye sorunca, Nebî (s.a.v.) Efendimiz:
-«Hayır.» buyurdu. Adam:
-«Elini öpebilir mi?» deyince, yine:
-«Hayır.» buyurdu. Adam:
-«Öyleyse elini tutup musâfaha eder mi?» deyince: Resulullah (s.a.v.);
-«Evet» buyurdu. (Tirmizi-Riyazü, Salihîn c. 2, sh. 255).
