ÇANAKKALE’DEKİ ZAYİAT
«Verdiğimiz onbinlerce münevver şehîd, memleketimiz için ileri tarihlerde bile yerinin doldurulması imkânsız ağır bir kayıp oldu. O kadar ki, «…Çanakkale’de yedeksubay zayiatı akıllara durgunluk verecek bir dereceyi bulmuş, Doğu ve Batı kültürlerini toplayan bütün bir genç nesil imha edilmiştir.»
ÇANAKKALE MÜCAHİTLERİNDEN İKİ MEKTUP
1. Mektup:
«Sağ kolumu kaybettim, zararı yok, sol kolum var. Onunla da pekâlâ iş görebilirim. Beni müteessir eden ve yine kıt’ama iltihakla düşmanla çarpışmama mâni olan şey, henüz yaramın kapanmamış olmasıdır. Hastahaneden kurtularak hâlen harbe iştirak edemediğim için beni mazur görünüz, affediniz muhterem kumandanım».
2. Mektup:
«Valideciğim;…
…Ellerimi kaldırdım, gözümü yukarı diktim, ağzımı açtım:
– Ey benim Rabbim! Şu kahraman askerlerin bütün dilekleri, İsm-i Celâlini İngilizlere ve Fransızlar’a tanıtmaktır. Sen bu şerefli dileği ihsan eyle…
…Valideciğim, çamaşır falan istemem, paralarım duruyor. Allah razı olsun…
Oğlun Hasan Etem»
