RASÛL-İ EKREM (S.A.V.)’İN HZ. ALİ (K.V.)’YE VASİYYETİ -2 – Yâ Ali! Allahü Teâlâ’nın dergâhında, insânların en iyisi herkese menfaati olandır. En kötüsü kinli, gammâz ve kötü işli olandır. Allahü Teâlâ’nın en sevdiği kimse, ömrü uzun, ameli iyi olandır. En çok buğz ettiği kimse, dıştan iyi görünüp, içi bozuk olandır. Zâhiri salâh ile süslü, bâtını günâh ile doludur. – Yâ Ali! Bundan daha kötüsü şerrinden kurtulmak için kendisine ikrâm olunan kim­sedir. Bundan daha kötüsü, zenginlere ikrâm edip, fâkirleri aşağı tutandır. Zenginlere çe­şitli, renkli ni’metlerle cömertlik eder. Fakirlere bir parça ekmek vermez. Bundan daha beteri, yalnız başına yiyip, kimseye bir şey vermeyendir. Bundan daha kötüsü, bir müslüman kar­deşine dostluk gösterip, sonra onu felâkete sürükleyen kimsedir. – Yâ Ali! Üstünlük günâhları terk etmek­tedir. Allahü Teâlâ Hazretlerinden korkmanın alâmeti, harâmlardan sakınmaktır. Doğru söy­leyen kimsenin alâmeti, doğru söylemeği, kız­sa, sevinse, bir ihtiyacı olsa bile âdet edin­mektir. – Yâ Ali! Beş şey gönlü öldürür: Çok ye­mek, Çok uyumak, Çok konuşmak, Çok gül­mek, Rızk için çok endişe etmek. Harâm ye­mek imânı sürer, kalbi karartır.