ABDEST Abdest, muayyen uzuvları usulû vechile yıkamaktan, meshetmekten ibaret bir temizliktir, bir ibadet ve taattır. Abdeste güzelliğinden, nezafete hizmetinden dolayı «vuzu’» adı verilmiştir. Abdestin manevî birçok faideleri, sevapları olduğu gibi, maddeten de pek çok menfaatleri vardır. Abdestsiz bir kimse namaz kılamaz, tavaf edemez, Mushafı Şerifi bitişik olmayan bir gilâf içinde bulunmadıkça eline alamaz. Kur’ânın tam veya gayri tam bir âyetine bile el süremez. Bunlar haramdır. Fakat Kur’ân-ı Kerîmi ezber olarak karşıdan Mushafa bakarak okuyabilir. «Müslim yahut mü’min kul abdestte yüzünü yıkadığı zaman gözü ile baktığı her hatası su ile beraber yüzünden sıyrılıp çıkar. Ellerini yıkadığı zaman elleri ile işlediği hatalar su ile beraber iki elinden çıkıp gider. İki ayağını yıkadığı zaman da o ayaklarıyla yürüyerek yapmış olduğu her hatâ su ile beraber çıkar. Nihayet o kul hatalardan çıkıp kurtulup tertemiz olur.» (Müslîm-Tirmîzi) «Abdest üzerinde abdest, nûr üzerinde nûrdur.» (Hadis-i Şerif) ESMÂ’ÜL-HÜSNÂ’DAN El-Batın: (Gizli)